Seeds - குடிச்சா புடிச்சு வைக்கணும்!

I was washing utensils, or should I say doing dishes?

Whenever I go near the sink in the kitchen, to put the plate I used to take food, I will try to wash whatever that is left unwashed - unless I have a meeting in the next 15 minutes. Of course, this habit started only after we stopped our house help (maid) beginning CoViD-19 first lockdown on Mar-2019 in India.

I have this feeling that if we all do this in a home, it will not be a burden on others in washing utensils. So I always do that, unless my wife yells at me that she is planning to do the dishes and did not want me to interrupt her plan.

I expect all the utensils (most of them are ever silver utensils) to be cleaned before it is left in the kitchen sink for further cleaning using soap. I do not like the soap liquid to go murky - it has to be very clean when I plunge the metal scrubber into it. So I ask all the members of the family to empty the leftovers (I  - personally - hate to leave anything as a leftover in my plate. The only leftover would be well churned-out drumstick. I picked up this habit from my mother and she may be from our clan). I will ask them to rinse their plates in running tap water - which basically cleans their hands 50% as well - and then only leave the plate with little water in it so that it doesn't go dry.

Of course, nobody listens in the family - except my father-in-law - who sorta cleans halfway to claim the credit that he does not leave his plate for me to clean as it may be disrespecting son-in-law - though I never felt bad cleaning his plate. He is like 70+ and I have no expectations of any sort other than comforting the family in whatever way he does in his own innocent ways.

While I was washing the utensils I could see the soap liquid in the scrubber container was all murky. I hate wasting anything that is man-made without putting it into proper use and thus poured it out generally on top of the utensils and filled it with fresh water and soap concentrate. Mixed it and continued washing utensils.

I could see the liquid I poured on top of the utensils were of enough concentration that they were enough for me to complete washing the utensils left in the sink.

I had a quiet stare at the clean liquid I had mixed planning to use to wash the utensils.

And I thought to myself that is the seed I sowed! Now somebody else would be delighted to use later.

குடிச்சா புடிச்சு வைக்கணும்!

I used to tell my kid that whenever she drinks water in the jug, she has to fill it up for the others who may be in urgent need. So I will tell her "குடிச்சா புடிச்சு வைக்கணும்!" meaning "If you drink it!!! You brink it!!!"

The thought lead me into another arena of seeding people in a company. Today we have a huge resource crunch in the industry. This is because we did not seed properly. Now how to seed properly. To seed properly is to understand what "Seeding" is all about.

Seeds should not be differentiated. Every seed has a purpose. Some may be slow learners but they can also be resilient to changing environments. Some may be very bright but they also can be jumping frogs. The essence is to have a good mix of both. Many companies invested in healthy diversity ratios for quite some time now.

We have to simply go by a "first come first saved" basis - with very very minimal qualification scrutiny and invest in growing the seeds.

Many times what we think is not the right DNA for a company may just be the absolute right person for the sustained phenomenal growth of a company. But no one can see that because they differentiate the seeds - they do not see the tree beyond time!!!

Now, do you see the seed? Then treasure every seed that comes your way! Never discriminate! A seed is a seed!

Stop seeing seeds in terms of profit!!!

NEP 2020 - Need of the hour

Need of the hour for every Indian Student:

1. Mother tongue as Teaching Medium
• Nobody in state speaks about this point - I don't know why
2. Excellence in International Language
• Everybody has accepted that Learning English is top priority
3. Excellence in National Language to build a strong nation
• Every Tamil and few others (Even BJP supporters like Sadhguru) is against mandating Hindi as national language

Let's be practical, let's not carry the baggage from history. Baggage of both hatredness as well as religious beliefs.

Let's take a roll...

There are treasures about India, its culture, people, knowledge - written in this language Sanskrit.

We should understand these treasures are widely seen as non-scientific by the current scientific world.

But those who follow these treasures say they have scientifically prove-able information too and they are not just Beliefs, Myths and Mere Stories.

But who are these people who has high regards for Sanskrit?

These are religious eccentrics. They say these are words from God - basically what they mean is these are spoken by Gods themselves from within humans - close to prophets - like Geethai.

It did not have any written form then - they were written in Devanagiri much later.

Like Tamil, Sanskrit was a well formed language of communication of advanced thinker tanks - but none of them cared to prove what they wrote and submit to world for arguments - they knew the truth and they simply passed on the truth - for example if you eat so and so plant's bark - so and so disease can be treated. Ok but how did they stored and retrieved this knowledge they accumulated over time - by vocally reciting them everyday morning via their disciple.

So everyday great guru's disciple will repeat all the old poems orally taught to them by their guru and add those that are newly wrote by their Guru today. This way all the students learnt veda via words - not written libi - but by vocally repeating them on a daily basis.

Now can they earn their daily bread by working in field if they are part of a neural network - in which - this important vedic information is stored?

You can visualize them all as one single cloud with availability of 99.9999% fault tolerance - highly sophisticated all weather machines that stores and retrieves this information and also has the intelligence to apply based on situation.

Now these high availability cloud machines - they cannot be used to sweep the floor or grow vegetables - or generate power - on the contrary we have to feed them with power and keep them cool with other machines like Air Condition Machines so that the fault tolerance and availability can be kept at high level.

They should not have any tension of the next portion of food they would need to keep them alive and where will it come from.

Realising this, the kings gave them lot of lands - understanding how important it is to keep this cloud of knowledge alive. All the peasants will work in the lands given to these guys who are all Vedic Champs.

Their only work is to write poems of truth based on their findings and recite them daily. Now once they become old, they have to transfer this knowledge to their kith and kin - its like transferring a possession. So they asked their sons to recite recite recite. This must have went on like this for quiet a lot and this is not a Chinese whisper - who carelessly hears and makes mistakes - thus it looses its original form.

These guys were meticulous guys. They had a huge responsibility on their shoulders - they should keep their mind sharp always so that the tradition of reciting vedas does not miss a beat - even if their heart may miss a beat - but they will not miss anything - this is one of the important reason why Sanskrit scholars are so very particular about pronunciation. Only when it was written using libi - people started making liberal careless mistakes - because it is already etched in history - they are no more required to be 100% perfect to take this forward to next gen - and thus today they are no more reverred.

Only very recently these sounds are written in Devanagiri script and is made available to wide audience. Now we do not need the human cloud to remember. They are not required to interpret as well - everything can be fed to a real cloud and made available for entire world to practice/research and publish more/ make use of the sutras and prepare concoctions to cure disease, for well being in general, for seeking truth through Patanjali yoga sutra and et al.

BJP/Modi is clear that they want every Indian to know Sanskrit and read veda and understand what is there. They are making Sanskrit a mandate for every student in India - as this is largely under the scope of State - all states have a insecurity that their language may fade away and give-in to Hindi/Sanskrit. So every state(which is not ruled by BJP) will fight against Hindi/Sanskrit infiltration in their state.

We say Tamil is the oldest, it has great treasure - like Thirukkural and many other literature that has deep meaning - like Sidhdhar Poems - Thirumoolar Thirumanthiram that carries lot of poems that talks about medicinal values that can cure disease.

We are not in the center of this union govt. The center is pro Hindi from the day 1 we got freedom in 1947 from British and came to be known as "Indian Republic". Thus it is in our constitution.

India needs 1 language to pull everything together and not broken away. Everybody including Dr Ambedkar saw Hindi as the only potential language that can achieve this. We Tamils kept saying - do not push Hindi as national language we should remain as union of states and not as "One India" as every state has got its own culture and language which is vere important for them.

So Modi Govt or any other govt that was in power at center says - give first importance to your mother tongue. Then to English as it is an international language required for economic growth - but give the third position to Hindi to unite all states under one nation - one ration - one language.

Today when Modi speaks, when assembly speaks - its all Hindi predominantly. Very few opt for English and Tamil remains only as quote - one can always talk in Tamil - but who will listen in assembly - other than a small portion of Tamil MPs.

We are not ready to unite under English. We see English as colonial language that has its enslaving roots on us - and thus everybody despises English to be used as Official Govt Language - though this is the only language that we use to get help from somebody from another state - as we never learnt Hindi.

All our neighborhood states have started teaching Hindi to all their school children - only Tamilnadu has not done this.

We must take NEP2020 as an opportunity to do two things:

1. Implement Tamil as medium of language to every school both Samacheer as well as CBSC - both govt and private that only allowed medium of teaching is Tamil. Period!!! Start with first 5 classes(LKG, UKG, 1, 2 and 3) now and then expand it to all the way till 5+3+3+4. The only exception looks like KV. 1225 schools against 1.5 million state schools owned by both govt and private. You know how negligible this is = 0.000816% is KV.
2. Implement the three language formula in all the schools - Mother tongue as language as well as medium of teaching in schools. English and Hindi as International and National Languages. For those who have Hindi as their mother tongue, they should take any classical language other than Sanskrit - they can even take Tamil.

Now what about Sanskrit - Sanskrit is an elective I believe - not sure if its mandatory - but BJP/Modi's agenda is to ensure every Indian student does not pass school without knowing Sanskrit as well. So may be it is kept for higher grades in schools as one more language subject for all - may be 1 or 2 years to ensure all are able to read/write and talk to some extent Sanskrit - this is to help get more scholars like students who are good in Engineering/Medicine to research in Veda - today not even 1% is interested in researching and finding truths hidden in Veda. We need lot of science minds to work on these vedic treasures.

This is our future. While we work on reservations to ensure all communities get equal opportunity to study and grow which is our bottom line - we have to also work on the raising our top line for those bright students out there.

I am sure students will excel - no point saying this is a burden and divert them into ignorance! When was a language a burden to our students? We must ensure to do these two part of NEP 2020!!!

கருந்துளை

மதுரைக்கும் சென்னைக்கும் பயணிக்க பழகிவிட்டிருந்தேன். இரவு 11:15 ஆகிவிட்டது. மாம்பலம் தாண்டவில்லை. எப்படியாவது 11:50 ரயிலைபிடித்தாக வேண்டும். ஐந்து ரூபாய் பயணிகள் என்பதாலோ அல்லது ஆட்டு மந்தைகள் போல நிறைய இருக்கிறார்கள் என்பதாலோ, லோக்கல் ரயில் பிளாட்பாரத்தில் இருந்து மற்ற பிளாட்பாரங்களுக்கு, எக்மோரில், மின்தூக்கி படிக்கட்டுகள் இல்லை. இறங்கிய உடன் பெரிய பெட்டியை தூக்கிக்கொண்டு படிக்கட்டைநோக்கி ஓடுவதை - கற்பனை செய்துகொண்டேன், பின்னர், நிஜமாக ஓடும்போது, பழக்கமான ஒரு செயல்போல, ஓடுவதை இந்த கற்பனை உபாயம், இலகுவாக்கும். கிட்ட தட்ட முதலிரவு காய்ச்சல் மாதிரி, முதல் முதல் அனுபவங்களை நம் உடம்பும் மனதும் நிராகரிக்கிறது. இந்த உலகத்தில் வெகு சிலரே பலஜென்மங்கள் வந்து போனது போல அலட்டிக்கொள்ளாமல் வாழ்கிறார்கள்.

மிக நவீன ரயில்பெட்டி, அதன் வெளிச்சம், எல்.இ.டி. தகட்டில் ஓடும் நிலைய அறிவுப்புகள், இவையவையும் தாண்டி வீல் வீல் என்று அலரும் அந்தக்குழந்தை. குழந்தை அழுதாலே மனம் பதறுகிறது. நாம் என்றோ எப்போதோ தனியாக பூட்டிய கதவிற்கு வெளியில் நின்று கதறிய கதறல் அது. அது ஒரு மனக்கீறல். மாறாவடு! முழுவதும் மூடிக்கொண்டு பயணிக்கும் தாய்மார்கள், அவர்களிடன் சென்று குழந்தையை வாங்க முடியாது. முகம் தெரிந்தாலே அது கடினம். எப்படியாவது அந்த குழந்தையை ஏந்திக்கொள்ளவேண்டும். விட்டலாச்சாரியார் படங்களில் வரும் கை போல என் கைகள் நீண்டு அந்தக்குழந்தையை ஆசுவாசப்படுத்த வேண்டும். இந்த பூவுலகில் அதற்கெல்லாம் வழியே இல்லை. என் மனைவி பக்கத்தில் இருந்து இருந்தால் - சும்மா மூடிக்கிட்டு உக்காரணும். புள்ள பெத்த அம்மாவுக்கு தெரியாதா என்று அதட்டி இருப்பாள் - அவள் அங்கு இல்லாமலும் கூட - அவளின் அதட்டலுக்கு உடல் அமர்ந்தது. ஒரு பெண்ணின் ஆளுமை அது. அவள் எல்லா இடங்களிலும் இருக்கவேண்டும் என்றில்லை. அவள் உயிரில் வான்காந்தத்தில் மனசாட்சியாக கலந்து ஒரு வாத்தியாரம்மா போல நம்மை அதட்டிக்கொண்டே இருக்கிறாள். ஒரு பாதி அம்மா, மீதி ஆம்படையாள். போதாக்குறைக்கு முதலாவதாக கிரகலக்ஷ்மியும் வாய்த்துவிட்டால் அந்த சம்சாரியின் கதி அவ்வளவே - சமுதாயம் கிழிக்கும் ஒழுக்க ரேகைகளை அவன் ஒருபோதும் பொது வாழ்க்கையில் தாண்டவே முடியாது. மீண்டும் மீண்டும் வீரிட்டு அழும் ஓசை காதை கிழிக்க, மனம் நிலை கொள்ளாமல் தவித்தது.

குழந்தையின் தலையில் ஒரு கை நன்றாக படியுமாறு வைத்து அரக்கு அரக்கு என்று அரக்கியது. எங்கிருந்து வந்தாள் இவள்? எப்போது ஏறினாள்? நிச்சயம் அவளை நான் பார்க்காமல் இருந்திருக்க வாய்ப்பே இல்லை. குழந்தையின் அம்மா வேண்டாம் போதும் என்று சொல்லியும் தன் கையில் எழுந்த அன்புச்சூட்டை அந்த குட்டி கபாலத்துக்குள் ஏற்றாமல் விடப்போவதில்லை என்று கங்கணம் கட்டிக்கொண்டு தேய்த்துக்கொண்டிருந்தாள். ஒரு கட்டத்தில் அலறல் நின்றது. அதன்பின்தான் ஆசுவாசமாயிற்று. யார் இந்த தேவதை? நம் மனதின் நீட்சியா? எண்ணங்களுக்கு வலிமை உண்டு என்று ஆசான் சொன்னாரே? குழந்தையை கிட்ட தட்ட பிடுங்கி உச்சி மோந்து திருப்பி தாயிடம் தந்தாள். அந்தத்தாய் எதுவும் பேசாமல் நல்ல வேளையாக திருப்பிகொடுத்தாளே என்று வாங்கிக்கொண்டாள்.

அப்படியே அந்தக்குழந்தையை அந்த 'திடீர்' தேவதையிடமே கொடுத்துவிட்டால் கூட தன் ஆவியனைத்தையும் பேரம் பேசி அக்குழந்தையை வளர்த்திருப்பாள் என்பதில் எள்ளளவும் சந்தேகம் வரவில்லை எனக்கு. இந்தப்பூவுலகில் இப்படி ஒரு தேவதையா?

அவள் ஒரு மோகினி. என் அய்யனைய்யப்பனையே பெற்றெடுத்த அர்த்தனாரி. அங்கிருந்து மாறி அருகில் இருந்தவர்களையும் ஆசிர்வதித்தாள். என் அருகில் வரும் முன்பே நான் பத்து ரூபாயை தேடி இல்லாமல், இருபது ரூபாயை எடுத்து வைத்திருந்தேன். எனக்கு மிக மிக அருகில் வந்து என் குருந்தாடியை பிடித்து செல்லம் கொஞ்சி, தன் கட்டைக்குரலில் "பார்த்து ஒரு மாசம் இருக்கும்" என்றாள் - யாரொ ஒரு புன்னியவான் நினைவாக. நான் லேசாக சிரித்துக்கொண்டே ரூபாயை கொடுக்க அதை தன் சுருக்குப்பையில் வைக்கும்பொது அவளின் தொப்புள் என் கண்களின் நேர்கொட்டுக்கு வந்து இடை மறித்தது. நான் அந்த பெரிய கருந்துளையை பார்த்துக்கொண்டே இருந்தேன்.

சர்வ நிச்சயமாக அவள் தேவலோக கன்னிகையோ அமானுஷ்ய மனுஷியோ இல்லவே இல்லை. யாரோ ஒரு மானுட தாய்க்கு பிறந்து கைவிடப்பட்ட மனுஷிதான் என்பதை அந்த கருந்துளை உறுதிப்படுத்தியது.

புறம்போக்கு என்கிற பொது உடமை - தமிழ்ப்பட அலசல்

S P ஜனநாதன் அவர்களின் நேர்முகத்தை "மதன் மேட்னி ஷோ" வில் காண நேர்ந்தது. அறிவு ஜீவிக்கான எந்த முஸ்தீபும் இல்லாத, பகட்டே இல்லாத ஒரு மனிதராய் தெரிந்தார் எனக்கு.

மிகவும் யோசித்து நமது மதன்: "நியூடனுக்கும் டெஸ்லாவுக்கும் நடந்த போட்டியில் நியூட்டன் குறுக்குவழியில் எல்லாம் முயற்சி செய்தும் தனது DC (Direct Current) மின்னிருக்கையை உபயோகப்படுத்த வைக்க முடியவில்லை" என்றும் "இறுதியில் டேஸ்லாவுக்குதான் அந்த விரைவாக சாகடிக்கும் AC (Alternating Current)மின்னிருக்கையை கண்டுபிடித்த பெருமை போய்ச்சேர்ந்தது" என்று சொல்ல, அதைப்பற்றி தெரியாது என்றும், நியூட்டன் கண்டுபிடித்த மின்னிருக்கைகூட பலமணி நேரம் எடுத்துக்கொண்டு, அவ்விடத்தில் அதைக்காண வந்தவர்கள் பிணவாடை தாங்காமல் மயங்கிவிழுந்த சம்பவம்பற்றி தான் கேள்விப்பட்டதாக அவர் பதிவு செய்தபோது, அவர் முகம் மிக சாதாரணமாக இருந்தது.

தனக்கு மதன் சொன்னது தெரியவில்லை என்றோ அல்லது தனக்கு வேறொரு விஷயம் தெரிந்திருக்கிறது என்றோ எந்த விகல்பமுமில்லாமல் மிக தெளிவாக தனக்கு தெரிந்ததை மிகச்சாதாரணமாக பகிர்ந்துகொண்டது அவரைப்பற்றி என்னை சிந்திக்க வைத்தது!

இவ்விடத்தில் ஆஸ்கர் அவார்டு வாங்கிய "Green Mile" (கிரீன் மைல்) என்ற படம் உங்களுக்கு நினைவுக்கு வந்திருக்கலாம்!

மேற்கண்ட படத்தை எடுத்து பகிர்ந்தமைக்கு ஒரு காரணம் இருக்கிறது. எனக்கென்னவோ ஒரு சாதாரண மனிதனுக்கு, நடிப்பையே கிட்டத்தட்ட வாழ்க்கையாக்கிகொண்ட மூவர் பணிவாய் இருப்பது போல நடித்து காட்டுவதாய் தோன்றியது!

பொதுவாக கதையை என் அலசலில் நான் சொல்வதில்லை. கதை தெரிந்துவிட்டால் படம் பார்க்கும் அவசியம் போய்விடுவதாய் நினைக்கிறேன்! ஒவ்வொரு படமும் ஒரு கதைசொல்லியின் தருணம். கதைச்சுருக்கம், மூலக்கதை, மூலமில்லாத கதை என்று எதையாவது தெரிந்துகொண்ட பிறகு படத்திற்கு போவானேன்?

என் அலசல்களில் என்னுடைய சுய பிரதாபங்களே தொக்கி நிற்கும்!

இவை என் நினைவுக்கூறுகள் ஆதலால்! அவ்வளவே அதன் நோக்கமுமாம்!

அமைதியான நடிப்பில் ஆர்யா கலக்கி இருக்கிறார்! மிடுக்கான மிக நேர்த்தியான இளம் சிறையதிகாரியாக ஷாம் - கொஞ்சம் கூட மிகாத நடிப்பு! தூக்கிலிடும் பணியாளராக விஜய் சேதுபதி!

மற்ற இரு நடிகர்களின் மிகையில்லாத நடிப்பை பாராட்ட வேண்டும் - ஆனால் அவர்களுக்கு அது இயக்குனரிடமிருந்து தொற்றியிருக்க வேண்டும் என்று நினைக்கிறேன்!

இயக்குனரின் சாயலே இல்லாமல் பாத்திரத்தை தானே உள்வாங்கி நடித்திருப்பது விஜய் சேதுபதிதான்! அவரின் பாத்திரத்தில்தான் மிகை சற்று தூக்கல்! சரக்குகூட போடாமல் தூக்கு மாட்டிக்கொள்ள காளி கோவிலுக்கு  வரும் அந்த பாத்திரத்தில் இயல்பாக நடிப்பது எளிதல்ல! அது கிட்டத்தட்ட பல நிமிடங்கள் ஓட வேண்டிய நிதானமான ஆழமான காட்சி! ஆனால் நம்ம ஊர் தியேட்டரில் ஒருவர் கூட உட்கார்ந்து பார்க்க மாட்டார்கள்!

ஆகையால் சிறிது மேலோட்டமாக தத்துபித்தென்று எடுத்திருந்தாலும் தன்னால் இயன்றவரை அந்த காட்சியில் அழகாக பண்ணி இருக்கிறார் விஜய்சேதுபதி! வாழ்த்துக்கள்!

"அவருக்கு ஒண்ணுமில்லை", "அவர விடுங்க" என்று புலம்பும் அந்த இடம் அருமை!

ஆழமான நடிப்புக்கு நிறைய நேரம் வேண்டி இருக்கிறது, அவ்வளவு நேரம் விஜய்சேதுபதியை திரையில் குளொஸப்பில் பார்க்க முடியுமாவென்று தெரியவில்லை! அது மாதிரி நிறைய கைதேர்ந்த நடிகர்கள் நடித்திருக்கிறார்கள்! கே பி அவர்களின் ஆழமான காட்சியமைப்பு போல! பின்னாட்களில் அந்த குளொசப் சீன் வந்தாலே காட்சியிலிருந்து நம்மை வெளியேற்றிவிடும் அளவிற்கு கே பி அதை பயன்படுத்த ஆரம்பித்துவிட்டார்!

ஆனால், அத்தகைய குளொசப் சீன்களுக்கு நிறைய ஸ்கோப் உள்ள இடங்கள் திரைக்கதையில் பற்பல! தேர்ந்த கலைஞர்கள் இல்லாததாலோ அல்லது இருப்பவர்களிடமிருந்து வேலை வாங்க முடியாததாலோ இயக்குனர் காமிராவை எந்த நடிகருக்குமருகில் அண்ட விடவேயில்லை!

அந்த பெண் பாத்திரத்தை எடுத்து விட்டு பார்த்தால் படம் மிகப்பிரமாதமாக ஒரு குருதிப்புனல் அளவிற்கு வந்திருக்குமோ என்று தோன்றுகிறது! இன்னும் வேகம்! இன்னும் மனப்போராட்டங்களின் டைட் குளொசப்பென்று பின்னி பெடலெடுத்திருக்கலாம்!!!

பணி முடியும் நேரம். பொதுவாக வீட்டிற்கு சென்றுதான் எனது கூட்டாளிகளின் தினநிகழ்வுகளை  தொலைபேசி வாயிலாக தெரிந்து கொள்வது வழக்கம். அன்று நேரமாகிவிட்டதால், நேரே என் கூட்டாளிகள் இருக்கும் SDB5 கட்டிடத்திற்கு நேரே சென்று விஷயங்களை தெரிந்துகொள்ளலாம் என்று அக்கட்டிட மின்தூக்கியில் ஏறினேன்.

எங்கிருந்தோ வந்த மூவர் என்னுடன் தொற்றிக்கொள்ள நாலாம் தளத்தை நோக்கி உயர்ந்தது மின்தூக்கி! அந்த யுவன் மற்ற இரு யுவதிகளிடம் "செம மொக்கை படம்மா, மொத்த படத்திலும் ஒரே ஒரு ஜோக்குதான்! விஜய்சேதுபதி வர்ற ஒரு சீன்லதான் காமெடி! செம வேஸ்ட் என்று வாயார புகழ்ந்து தள்ளிக்கொண்டிருதார்!".

ஆரண்ய காண்டம் - எது தேவையோ அது தர்மம்

படத்தின் பெயர், மற்றும் முதல் காட்சி: கி பி 400 சாணக்யன்: "எது தேவையோ அது தர்மம்" இவை இரண்டையும் வைத்து படத்தை வரலாறோடு முடி போட்டு விடாதீர்கள்!

படத்தை பார்த்தபோது "நீ புடுங்குறது அம்புட்டும் தேவை இல்லாத ஆணிதான்" - என்றுதான் தோன்றியது!

இப்போது கிபி 2011இல் சாணக்யன் இருந்தால் அவன் இப்படித்தான் சொல்லி இருப்பான்:

"எதை நாம் தேவை என்று நினைக்கிறோமோ அது நமக்கு தர்மமாக படும்!" என்று.

உதாரணத்திற்கு படத்தின் உச்சகட்ட இறுதிக்காட்சி: "சப்பை ஒரு புழு அவன் சொன்னது சரிதான், ஆடு புல்ல திங்கும், புலி ஆட்ட திங்கும்!வாழ்க்கைன்னா அப்படித்தான் - என்பது சப்பையின் மரணத்திற்கு சாக்காக முன் வைக்கப்படுகிறது!" - எதிர்பாராத திருப்பம், இயல்புக்கு மாறான முடிவு என்று நினைத்து, guilt free murder ஐ justify செய்தது சரியாக படவில்லை!

JK, பாலு மகேந்திரா, பாலா போன்றவர்கள் ராவாக ஒரு விஷயத்தை எடுக்கும்போது கூட மனிதம் அங்கு தனித்து நிற்கும்! கடைசி நிமிடத்தில் மனசு மாறிய customer இடம் காசு வாங்க மறுத்து ரோட்டில் வீசி எரிந்து விட்டு செல்லும் பரத்தையை தன் சிறுகதையில் படம் பிடிக்கும் JK, எந்த logicஉம் இல்லாமல் மன நிலை சரியில்லாத ஒரு பெண்ணை மிக மோசமான நிலையில் இருந்து மீட்டு, பராமரித்து தன்னையும் அறியாமல் அவள் அறியாமையை நேசித்து, அவள் தன்னை பிரிந்து போகிறாள் எனும்போது நொந்து போய் அதிர்ந்து அழுது புரளும் கதாபாத்திரத்தை வடித்த பாலுமகேந்திரா, தன் ஒட்டு மொத்த கௌரவத்தையும், EGO வையும் தூக்கி எரிந்து விட்டு ஒரு சாதாரண குடிசையில் வாழும் இரண்டு ஜீவன்களுக்காக தரை இறங்கி வரும் ஒரு மாபெரும் highness ஐ திரையில் கொடுத்த பாலா.

ஆரண்ய காண்டமும் ஒரு ராவான படம்தான்! சிங்கிள் லைன் மூவி! காலையில் கலவியில் ஆரம்பித்து ஒரு பெண்ணின் விடுதலையில் முடியும் படம்!

ஒவ்வொரு இடத்திலும் எடிட்டர் மிக அருமையாக செய்திருப்பதாக சிலாகித்தான் நண்பன்! படத்தில் என்ன சொல்ல வருகிறார்கள் என்று கேட்டபோது மற்றொரு நண்பன் படத்தில் மெசேஜ் எல்லாம் கிடையாது என்று சொல்ல, மேசெஜோ கதையையோ எதிர்பார்க்காத நான், ஏதோ ஒன்று மனதில் நிற்காமல் தொக்கி நிற்பதாக உணர்ந்து யோசித்தபோது தான் படம் புரிந்தது!

சிறு communication gap இல் படம் சூடு பிடிக்க ஆரம்பிக்கிறது! ரிஸ்க் எடுக்க வேண்டாம் என்று பாஸ் சொல்வதை எதிர்ப்பதால் ரிஸ்க் எடுத்து, பொருளையும் எதிர்த்தவனையும் தூக்க திட்டமிடும் பாஸ் கதாபாத்திரத்தில்  ஜாக்கி ஷராப் - தேர்ந்த நடிப்பு, மனதில் ஒட்டாத தாதா முகம்! Sorry director - Nativity was missing a bit! முக்கிய கதாபாத்திரத்தில் நடிப்பவர்களின் டையலாக் டெலிவரி நன்றாக வரவேண்டும் என்றால் கட்டாயம் அந்த மொழி தெரிந்திருக்க வேண்டும்! அல்லது அந்த மொழி பேசுபவர்களை நன்றாக உள்வாங்கி இருக்க வேண்டும்!


கதையின் கதாநாயகன் பசுபதி கதாபாத்திரமாக கொள்ளலாம். சிக்கலில் இருந்து தப்பிக்க திட்டம் இட்டு வெற்றி பெறும் இந்த கதாபாத்திரத்தை மிக நன்றாக செய்து வெற்றிபெற்றிருக்கிறார் சம்பத்!

எனக்கு தேவை பணம் மற்றும் அய்யா உயிர்! இதற்காக மனசாட்சியை கூட விற்க தயார் என்று துணியும் ஒரு கதாபாத்திரம் தான் மிகப்பெரிய சறுக்கல்! எல்லாரும் செண்டிமெண்டாக லாரி மோதி இறக்க போகிறாள், சப்பை ஆவி அவளை பார்த்து சிரிக்க இவளுக்கு புத்தி வந்து இறந்த பின் சப்பையோடு இணைகிறாள், சப்பையும் மன்னித்து ஏற்று கொண்டு வெள்ளை தேவதைகளோடு வானத்தில் கலக்க "The End" slide போடுவார்கள் என்று எதிர்பார்ப்பது சகஜம்! அதை மாற்றி "guilt free" soul ஆக அந்த கதாபாத்திரத்தை காண்பித்திருப்பது புதுமை பட் மனசு ஒத்துக்க மாட்டேங்குது!

At the least, லாரி கிராஸ் செய்தபின் ஒரு நிமிடம் சப்பையின் பிரிவை எண்ணி வருந்தி, பிறகு தன்னிலைக்கு வந்து கண்ணீரை துடித்த படியே பயணிப்பதாக காண்பித்திருக்கலாம்!

உயிர்வாழ தேவையானவைகளை தேவை என்று வகைப்படுத்தினால், உயிர்வாழ வெறும் நாலு இட்டிலி கொஞ்சம் சட்டினி போதும் - இல்லையா?

ஐம்பது லட்சம், இரண்டு கோடி சரக்கு எல்லாம் ஓவர்!

மொத்த படத்தில் மிக அருமையாக நடித்திருப்பது ஜமீந்தாரும் அந்த சிருவனும்தான்! காஞ்ச படத்தில் கொஞ்சம் கொஞ்சம் பசுமை - இவர்களின் மூலம் கிடைத்த நகைச்சுவை!

ஆனது ஆச்சு! இத்தோட விட்டுடலாம்னு கை கொடுக்க வர்ற இடத்துல - வலி, எப்படியாவது இதில் இருந்து தப்பிக்க வேண்டும் என்ற நினைப்பு, அதே நேரத்தில் தப்பு செய்வது நீர்தான் நானில்லை என்ற ஒரு சாதாரண மனிதனின் மனப்போக்கு என்று இயக்குனரும் சரி, நடிகரும் சரி பின்னி எடுத்திருக்கிறார்கள்!

மனதில் நிற்க ஒன்றுமில்லாத - பல சறுக்கல்களை தாண்டி எழுந்து நிற்கிறார் இயக்குனர்!

வரும் வழியில், காலை வெயிலில்!

=============================
ஜனநாயகமே
இனி சுதந்திரமாக நடைபோடு,
இது அன்னையின் தமிழ்நாடு
- கழக மணிகளின் குசும்பு
=============================
First day in office CM has held an orientation meeting to re-instate the belief that the elected members can deliver all the election promises if they all work hard enough and stay focused. In all the meetings the person who was an adviser to APJ Abdul Kalam in his presidential cadre said to have presented ppts to elected members
=============================
எனக்கு தெரிந்தவர், தெமுதிக முதல் முறை சட்டசபை உருப்பினரிடம் உதவி கேட்கப்போய் இருக்கும்பொது, அந்த இளைஞர், "நான் இன்னும் பதவிப்பிரமாணமே எடுக்கவில்லை, இனிமேல்தான் என் "Capacity" என்ன என்று எனக்கு தெரிய வரும், தெரிந்த பின் என்னால் என்ன உதவி செய்ய முடியுமோ அதை கண்டிப்பாக செய்கிறேன்" என்று உறுதி அளித்திருக்கிரார்

எல்லோருக்கும் தெரிந்த உண்மைதான் என்றாலும், சிறிதும் கூச்சமின்றி படோடோபமின்றி, தனக்கு தெரியாததை தெரியாது என்று ஒத்துகொள்ளும் இந்த சட்டசபை உறுப்பினர் மேல் மரியாதையும், அதே சமயம், இம்முறை முதல்வருக்கு வலுவான சட்டசபை உறுப்பினர்கள் கிடைக்கவில்லையோ என்ற வறுத்தமும் எழுகிறது!

வலுவான சட்டசபை உறுப்பினர்கள் மட்டும் என்ன கிழித்து விட்டார்கள் என்று அங்கலாய்என்று நீங்கள் அங்கலாய்ப்பதுகேட்கிறது! அவர்கள் தங்கள் அதிகார பலத்தை சொத்துக்குவிப்பிலும், குடும்ப க்ஷேமத்திற்கும்தான் முதலில் செலவிட்டார்கள் என்பது திண்ணம். அதே நேரத்தில் முதல் முறை சட்டசபை உறுப்பினர்கள் நிறைந்த(20+) அவைக்கு திரம்பட செயலாற்றுவதற்கு சிறிது நேரம் பிடிக்கத்தான் செய்யும், என்பது ஒரு மைனஸ் பாயிண்ட்தான்!
=============================
எனக்கு என்னவோ போட்டி போட்டுக்கோண்டு எல்லோரும் நல்லது செய்ய நினைக்கிறார்களோ என்றும்  தோன்றுகிறது!
=============================
வாழ்க தமிழகம், வாழ்க பாரத மணித்திருநாடு

Ko - A Nice attempt by K V Anand

Not sure if its KV Anand's idea or jeeva himself felt it - but he underplaying has actually helped the story a lot! I could only see Jeeva as one of the character! Infact Ajmal scored completely in the second half! Its a complete sweep!

Also saw Jeeva's home production trailer for his next film - Routhram! He looked a lot better!

Jeeva was looking better in the nice costumes than Karthika! Actually in the first duet, I was like why the hell she? And only when my friend said its Radha's daughter I understood her choice! Must have got lot of backup from her mom! She performed nicely as a reporter! Its just her costumes in the duet didn't go well for her physique!

Piya was wonderful!

I luved all the camera work by KV!

In the title I think it was from his album - may be his personal fav!

So if you are a shutter bug and if you have decided to go for Ko, please ensure you are there in the theater atleast 15 minutes before to ensure you are not missing the title!

Saw a Lamborgini parked outside! A huge fans following it and waiting to see who owns it!

We wanted to pee after the movie for obvious reasons - it was lashing outside - rain in the mid summer - 23-Apr-2011 - is welcomed by all!!! But the Sathyam staffs wouldn't allow and everybody was murmring and were on thier way out. I just went to the staff in the snacks counter and enquired. He said there is some shooting going on!

I can connect these two now! The Lamborgini must be one of the star's car who had come for the shooting! - I mean could be!